Genel eğitim öğretim dönemlerine baktığımız zaman öğrenci ile öğretmen arasındaki iletişim sorunlarının en çok yaşandığı dönem genellikle ilkokul dönemidir. Okul ve öğretmen gibi kavramlarla ilk kez karşılaşan çocuklar, kendilerine uzak bu kişiler karşısında ne tür bir kararlılıkla bulunacaklarına karar veremezler. Bu iletişimsizlik sorunu her ne kadar küçük bir problem gibi görünse de çocuğun eğitim hayatına oldukça büyük yansımaları olacaktır. Öğrenci öğretmen ilişkisinin ders başarısına yansıması doğrudan görülemese de dolaylı yoldan incelendiği zaman yansımalar daha kolay bir şekilde görülebilir. İletişim sorununa sadece çocukların yaşadığı bir sorun olarak kesinlikle yaklaşılmamalı. Hiyerarşinin olduğu her yerde alt birim üst birim ile iletişim kurarken çekinir ve bu çekingenlik yoğun bir şekilde belirirse problemlere çözüm üretilemez. Öğretmen öğrenci arasındaki ilişki de buna benzerdir. Her ne kadar hiyerarşik bir düzenden bahsedemesek de öğretmeninden çekinen bir öğrencinin problemleri ve sorunları kesinlikle çözüm bulamaz. Bu durum da öncelikle öğrencinin eğitim ve okul hayatını etkiler. Bu yüzden bir öğretmen, özellikle ilkokul döneminde öğrencilerine anne-baba gibi yaklaşmalıdır. Genel anlamda da resmiyetten uzak ve daha samimi yaklaşımda bulunan öğretmenler öğrenciler tarafından daha çok sevilmektedir. Bu tür öğretmenler, öğrencileriyle daha çok ikili ilişki içerisinde olurlar ve öğrenciler yaşadıkları herhangi bir problemde herhangi bir çekingenlik yaşamaksızın öğretmenlerine ulaşıp sorunlarına çözüm atayabilirler. Öğrenci öğretmen ilişkisinde kesinlikle bir tarafın yaklaşımı yeterli değildir. Bunun yerine öğrencilerine fırsat tanıyan ve onları dinleyen bir öğretmen ile sosyal ilişkileri gelişmiş bir öğrencinin kesinlikle ikili diyalogda sorun yaşamayacağından söz edebiliriz.